Saved by a call – Soof’s Seksdagboek

Het leek al eeuwen geleden. Twee armen om me heen, zachte lippen op mijn lijf en gefluister in mijn oor. Het gekke is dat als je iets lang niet gehad hebt je het gaat romantiseren. Want alle minder fijne dingen aan seks lijken wel op de achtergrond te verdwijnen na een aantal maanden. En ook al stilt de honger misschien een beetje na verloop van tijd onze meneer Rutte had wel gelijk, ik had last van huidhonger. 

Op een vrijdagavond besloot ik dan ook dat ik deze honger maar weer eens ging stillen. Omdat het nu lastig is om iemand uit een kroeg te vissen besloot ik het anders aan te pakken. Wie had ik nog in mijn nabije kring waar ik een nacht mee kon delen? Ik speurde langzaam mijn lijstje door, ja ik heb een lijstje en ik schaam me er absoluut niet voor. Daar vond ik jou. Alles kwam achteraf perfect uit. Jij was in de buurt, we wisten beide dat het ooit zou gebeuren en ik was toch wel in de mood. Ik besloot je een berichtje te sturen, ik vroeg wanneer je weer eens in mijn stad was en jij antwoordde: “vanavond”. Verder vroeg ik niks en liet ik je een beetje bungelen, want eerlijk gezegd, soms voelt dat gewoon goed. A zeggen maar niet meteen B zegmaar. Want soms maakt wachten op B het alleen maar beter. 

Ik tikte op het terras een aantal biertjes weg. Ergens was ik toch wel zenuwachtig. Wist ik nog wel hoe alles werkte en verleer je seks niet gewoon? Nadat de zenuwen langzaam verdwenen kwam meer lef in mij naar boven. Ik stuurde je een berichtje: “waar slaap jij vanavond?” Jij antwoordde: “bij jou”. Dit was het antwoord waar ik naar zocht, de B, en gelukkig begreep jij dat het aan jou was om deze B te zeggen. Ik stuurde je mijn adres en een tijdstip door en legde tevreden mijn telefoon terug op tafel, naast mijn welverdiende overwinnings biertje. Stiekem was ik wel trots, want dit soort dingen doe ik nooit. 

Klokslag 3 uur was ik thuis, want toen hadden wij afgesproken. Jij liet op je wachten maar het stoorde me niet, je kwam toch wel. Toen je binnenkwam voelde het onwennig. We gingen zitten op de bank, een fles werd open getrokken en we praatten over de meest onzinnige dingen. Een kus was er nog niet van gekomen. Jammer, vond ik dat.  Dat vind ik namelijk het fijne aan samen met iemand zijn, het opbouwen van die spanning. Jij was moe en ik vond alles wel best. “Zullen we naar bed gaan” zei je. Ik knikte en liep naar de badkamer. Make-up eraf, tanden poetsen, een laatste keer plassen en ik ging naast je liggen. Twee minuten lang, stilte en geen aanrakingen. Ik vroeg me af: “heb ik iets verkeerd gedaan?”. Voorzichtig legde je je hand op mijn heup en voordat ik het doorhad voelde ik je overal. Je kuste me en kreunde zachtjes in mijn oor. Ik wist dat het ging gebeuren en dacht, shit die condoom. Voordat ik het wist lag je boven op me, zonder die condoom en het kon me ook gestolen worden. We vrijden zo’n 15 minuten en toen was het wel klaar. Geen mooie climax, geen zweet en geen kusjes nadien. Het was platte seks. En hoe fijn seks ook is, ik miste het. Het gevoel, de passie, de opbouw en het verlangen. Ik ging plassen, trok een shirt aan en ging liggen. Geen slaaplekker, gewoon gaan slapen. 

De volgende ochtend stond ik op, jij lag daar nog. Tevreden en een tikkeltje brak snurkte je rustig door. Ik ging douchen en voelde me gek. Had ik spijt? Nee, dat was het niet. Ik kleedde me aan, maakte een ontbijtje en dronk wat koffie. Jij, jij lag nog steeds in bed. Wat moest ik doen? Ik wilde gewoon even alleen zijn en alles tot me door laten dringen. Ik ben altijd alleen en vind het heerlijk om in gedachten verzonken op de bank te zitten met m’n kat op schoot. Zeggen dat je naar huis moest? Dat leek me niet de juiste optie. Mijn eerste poging om je uit m’n bed te krijgen was niet echt succesvol. Ik liep wat luidruchtig de kamer binnen en vroeg: “wil je koffie?” Je antwoordde: “neh” en draaide je vervolgens om en besloot weer verder te slapen. Ik begin langzaam geïrriteerd te raken. Prima dat je bij me blijft slapen maar begrijp ook wanneer het tijd is om te gaan. Ik appte een collega en vroeg haar: “wil jij me even bellen dat ik nodig ben op werk?”. Nog geen 10 minuten later kwam daar het telefoontje, of ik toch even langs wilde komen want het was drukker dan verwacht. Ik zei: “ik trek mijn schoenen aan en kom eraan.” Ik hoorde gestommel uit de slaapkamer en begreep dat de boodschap over was gekomen. Je trok je broek aan en je shirt, stapte in je schoenen en zonder je tanden te hebben gepoetst of je gezicht te hebben gewassen stapte je de deur uit. Ik gaf je een knuffel en zei gedag.

Vervolgens ging ik naar het Kruidvat. Want eerlijk gezegd was deze nacht nog geen baby waard. De hele dag heb ik misselijk op de bank gelegen. Fijn dat mijn panda punten weg waren gespeeld en ik niet alleen had geslapen maar ik had misschien wel meer honger dan ooit tevoren.